การเบิก ค่าเช่าบ้านของพนักงานส่วนท้องถิ่น (เทศบาล / อบต. / อบจ.) ต้องเป็นไปตามกฎหมายและระเบียบที่เกี่ยวข้องของราชการ โดยมีหลักเกณฑ์อ้างอิงจากกฎหมายกลางและระเบียบเฉพาะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.)
✅ กฎหมายและระเบียบที่เกี่ยวข้องกับการเบิกค่าเช่าบ้านของ อปท.
1. พระราชกฤษฎีกาและระเบียบหลัก
▸ พระราชกฤษฎีกาเบี้ยเลี้ยง เบี้ยประชุม ค่าเช่าบ้าน และค่าใช้จ่ายอื่น พ.ศ. 2526
- เป็นกฎหมายกลางที่ใช้กำหนดหลักเกณฑ์ในการเบิกจ่ายค่าเช่าบ้านของข้าราชการ
- พนักงานส่วนท้องถิ่นสามารถใช้หลักเกณฑ์ตามพระราชกฤษฎีกานี้โดยอ้างอิง
▸ ระเบียบกระทรวงมหาดไทย ว่าด้วยหลักเกณฑ์การเบิกค่าเช่าบ้านของพนักงานส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2548
(และที่แก้ไขเพิ่มเติม)
- เป็นระเบียบเฉพาะที่ใช้กับเจ้าหน้าที่ของ อปท.
- กำหนดคุณสมบัติของผู้มีสิทธิ, อัตราเงินที่เบิกได้, เอกสารประกอบการเบิก และข้อห้ามต่าง ๆ
- อัตราการเบิกสูงสุดอยู่ที่ ไม่เกิน 6,000 บาท/เดือน (แล้วแต่สิทธิของแต่ละตำแหน่ง)
2. หนังสือสั่งการจากกรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น (สถ.)
▸ หนังสือเวียนกรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น
- แนวทางตีความเรื่องการเบิกค่าเช่าบ้าน เช่น
- กรณีย้ายที่พัก
- กรณีคู่สมรสมีสิทธิซ้ำซ้อน
- กรณีเช่าอยู่กับบุคคลในครอบครัว
- หลักฐานการจ่ายค่าเช่า เช่น ใบเสร็จ, สำเนาสัญญาเช่า ฯลฯ
3. หลักเกณฑ์อื่นที่ควรทราบ
| ประเด็น | แนวทาง/อ้างอิง |
|---|---|
| สิทธิในการเบิก | ต้องเป็นพนักงานส่วนท้องถิ่นที่ยังไม่มีบ้านพักราชการ/ไม่มีบ้านเป็นของตนเอง |
| เอกสารประกอบ | สำเนาสัญญาเช่า, ใบเสร็จรับเงินค่าเช่า, แบบคำขอเบิกค่าเช่าบ้าน (แบบ อปท. 1) |
| เงื่อนไขห้ามเบิก | อยู่บ้านของตนเอง, อยู่กับคู่สมรสที่มีสิทธิเบิกแล้ว, เช่าบ้านของญาติ (กรณีไม่มีหลักฐานการจ่ายจริง) |
| การรายงานทุกปี | ต้องรายงานสถานภาพที่อยู่อาศัยทุกปี (แบบ อปท. 2 หรือแบบฟอร์มที่แต่ละเทศบาลกำหนด) |